اربعین در زندگی ما

اربعین فرصت یک بازاندیشی است. چهل روز بعد از واقعه ما به سر قرارمان با امام حسین (ع) برمی گردیم و نسبت خودمان را با امام بازبینی می‌کنیم. روز عاشورا روز شور و حماسه و مرثیه است و سنت‌های عزاداری ما با ۱۰ روز اقامه عزا و برگزاری مناسکی که بخشی از پررنگ‌ترین مناسک مذهبی در تمدن ما هستند، عاشورا را زنده نگه می‌دارند و ما را متوجه معنای آن می‌کنند؛ اما اربعین جدا از همه فلسفه‌هایی که دارد و در روایات و بیان بزرگان ما این فلسفه‌ها بیان شده اند، یک کارکرد ساده قابل حدس برای همه دارد.

اربعین نوعی تذکر برای عهدی است که در محرم با امام حسین (ع) بسته ایم. حالا چهل روز گذشته است و بیشتر این چهل روز هم ما درگیر مراسم و مناسک مربوط به محرم بوده ایم. حالا بعد از چهل روز می‌توانیم فاصله خودمان را با امام بسنجیم و نسبت خودمان را با حقیقت عاشورا بازبینی و بازیایی کنیم.

شاید اهمیت راهبردی کاربردی اربعین همین جا باشد و انگار مردم در طول زمان با برپایی روضه‌های خانگی و هفتگی و ماهانه هر کدام برای خودشان یک زنجیره یادآوری ساخته اند تا مدام نسبتشان را با امام به یاد بیاورند و به کربلای خودشان برگردند.

اتفاقا از این منظر اهمیت اربعین شاید بیش از عاشورا باشد. در عاشورا امام آن قدر جلوه و حضور دارد که جایی برای ما و مسائل و زندگی هایمان نمی‌ماند؛ اما اربعین، عاشورای ماست. ما به حسین (ع) بر‌ می‌گردیم و بعد از چهل روز باز در کربلا حاضر می‌شویم تا ببینیم آیا هنوز بر عهدی که بسته ایم، مانده ایم یا نه؟

عاشورا ساعت اوج تجلی و مظهر جلوه خورشید درخشان چهره امام حسین (ع) است؛ اما اربعین اجازه می‌دهد ما خودمان را در این آینه ببینیم! و به همین خاطر اربعین از راهبردی‌ترین لحظه‌های تاریخ شیعه است.

عهدی که به صورت نمادین در زیارت حضرت زینب و اهل بیت علیهم السلام و نیز در زیارت جناب جابر و عطیه تجدید شده است و حالا به شکل یک فرصت ابدی در اختیار ماست. اربعین، ساعت افتادن تصویر ما در آینه عاشوراست و به همین خاطر برای ما اهمیت خارق العاده‌ای دارد. آیا ما امام را جدی گرفته ایم و بر سر عهدمان هستیم؟ سوگوار امام حسین بودن، معنایی دارد که باید در جزئیات زندگی ما این معنا دیده شود.

سبک زندگی اربعینی، آن گونه حیاتی است که نسبت خود را با امام حسین (ع) یافته است و همه چیز را با ساعت عاشورا تنظیم می‌کند. حالا ما چله عاشقی می‌گیریم تا روزی که بتوانیم به اصیل‌ترین چهره خودمان در نسبت با عاشورای سیدالشهدا (ع) دست پیدا کنیم.